Bienvenue au Goma, Congo R.D.

Als we Goma in het Oosten van Congo binnenrijden is de avond gevallen, en de donkere straten worden verlicht door de vele auto’s en motors die er rondrijden. Het is een drukte van jewelste met mensen die langs de weg lopen, mensen met rare houten kruiwagens, en veel winkeltjes langs de weg. We rijden rustig vanwege de file en omdat de weg niet zo goed is. In feite rijden we over lava heen die tijdens de uitbarsting van de Nyiragongo op 17 Januari 2002 over Goma is uitgestort: Destijds verwoestte stromen van gloeiende lava de luchthaven, de stad, en woningen van honderdduizenden Congolezen alvorens zich in het Kivumeer te werpen.
De hele omgeving, inclusief de weg waar we overheen rijden is een paar meter opgehoogd door doordat de rivieren van lava die over de stad spoelden zijn afgekoeld en versteend. Alles ligt dus een paar meter hoger dan oorspronkelijk, en als je goed kijkt zie je dat complete benedenverdiepingen van huizen zich onder de dikke laag versteende lava bevinden. Als oplossing heft men het dak van huizen er maar afgehaald en er een verdieping bovenop gebouwd!.

Ergens halverwege in de stad zetten we Mayaze af, die gaat de komende dagen familie bezoeken. We rijden rustig verder, en in de verte kun je de Nyiragongo vulkaan in de duisternis zien oplichten. In de krater bevind zich nog kolkende lava en de rode gloed hiervan wordt via de vulkaan mooi naar buiten gestraald. Uiteindelijk gaan we van de hoofdweg af en belanden we na enorm gehobbel (lava hobbelt weer anders dan gewone gaten in de weg), bij het huis van Jannes. Een mooi huis, aan de oever van het enorm grote Kivu meer.
Net als bij Annet ook twee wachters en twee honden en een grote tuin, alleen is het hier een stuk groener. De komende dagen zal ik hier dus logeren, terwijl ik voor CIF-Sante hun mailinglijsten ga uitpluizen, opschonen en systematiseren.
Na lekker gegeten en gekletst te hebben en moe van de hele dag reizen rol ik tevreden mijn bed in.

De volgende ochtend rond een uurtje of 7 word ik wakker, en hijs ik me in mn zwembroek, ren door de tuin en plons in het Kivu meer. Aaah! Superlekker water, goed nat en niet te warm. Om me heen zwemmen verschillende soorten chiclides, baars-achtige vissen, die hier in het grote meren gebied voorkomen, en het uizicht is fantastisch met groene oeves met in de verte vulkanen! Om de paar minuten vliegen er grote zwart-witte reuzeijsvogels langs onder begeleiding van gepiep.
Verderop is de locale bevolking aan het zwemmen en wassen, en af en toe komt er iemand eens een kijkje nemen naar die rare blanke is zn zwembroekje…
Na het ontbijt rijden we naar het kantoor van CIF, welke zich ook aan Lac-Kivu bevind (zie foto). Een beetje kennis maken met iedereen en dan puinruimen!

De dagen die erop volgen beginnen allemaal met een frisse duik, lekker ontbijtje en dan naar kantoor. Tussendoor en na kantoortijd hie en daar een uitstapje en een etentje met vrienden van Jannes en Annet zoals Ed Vreeke (die is weer terug als directeur van ASRAMES, de NGO waar Annet ook directeur van geweest is) en zijn vrouw Lesley . ASRAMES zorgt er o.a. voor dat locale apotheken, ziekenhuizen en andere instellingen benodigde medicijnen en muskietennetten e.d. voor een betaalbare prijs beschikbaar zijn. We bezoeken het oude gebouw , en krijgen ook alle spannende verhalen te horen over hoe het gebouw helemaal dichtgemeteseld en geschilderd werd, zodat er tijdens de laatste oorlog niet geplunderd werd zoals daarvoor wel was gebeurd. Goma heeft sowieso nogal een roerige geschiedenis m.b.t. oorlogen, zowel intern als de in de regio met Rwanda en Burundi. In 94, werd na de massaslachtingen in Rwanda Goma overspoeld met 800.000 vluchtelingen in een paar dagen, en die exodus heft nog steeds zn sporen nagelaten. In het Oosten van Congo bevinden zich nog allerlei rebellen, van diverse buurlanden die op Congolees grondgebied hun vete met elkaar en tegen Congo uitvechten. Maargoed, ik heb er weinig van gemerkt, al is er veel over te lezen en er geldt nog steeds een negatief reisadvies.

Verder bezoeken we nog de nieuwe locatie van ASRAMES en de bouwplaats waar het nieuwe gebouw verrijst. Interessant om te zien dat alle stijgers en steunpalen in de bouw gewoon houten palen zijn, en niet van die stalen constructies zoals in Nederland. Ook maken we nog een rondje bij een andere bouwplaats, ik ben vergeten wat daar ook alweer gebouwd zou worden..Maar het is ook aan het meer, en bij aan de oevers van het meer bevinden zich soms gaten in de grond waar een bordje met een doodshoofd bij. Als je in zo’n gat valt ga je mooi dood, want uit de grond sijpelt C02, wat in dat gat blijft hangen, dus dat adem je lekker in en sterf je een zachte dood. Tenzij het gat bevolkt word door een stekelvarken, addergebroed of een achtergebleven landmijn. Dan word het iets pijnlijker..

Dat was em weer, volgende keer zal ik wat foto’s bij het berict plaatsen maar dat gaat nu niet lukken. Salut!