Schurftige biggetjes

Het is Zaterdag 15 Oktober, en inmiddels heb ik er alweer een paar dagen opzitten in Goma, RD Congo (voormalig Zaire). De afgelopen dagen heeft het ‘s avonds hard geregend en gestormd. Als de duisternis is ingevallen zijn de onweersbuien boven het donkere meer een prachtig uitzicht vanuit kantoor.
Een donkere hemel, regen met pijpestelen en af en toe een bliksemschicht in het water die de silhouetten van omliggende heuvels mooi aftekend.

Het werk voor CIF-Santé is bijna klaar. In de ochtend en middag werk ik nog een paar uurtjes aan de database, en leg ik Mireille (de secretaresse en administrative duizendpoot) in het frans en engels uit hoe te werken met het mailingbestand. Het werk ging eigelijk best goed, behalve de nodige problemen met stroomuitval, computers, software en de internetverbinding.

Aan het eind van de middag zijn we (Jannes, Annet en ik) uitgenodigd om het project van een kennis te bezichtigen. Hij heeft een varkenskwekerij opgericht, om geld te verdienen dat naar hem en de gemeenschap gaat. Via een projectvoorstel hoopt bij internationale donoren overige benodigde financiele middelen te krijgen.

Onderweg pikken we Mayaze nog op. Als we ter plekke komen is die varkensstal een trieste bedoening. In een halfopen houten schuur, tussen de modder scharrelen enkele tientallen biggen rond, die er niet erg blij uit zien. Er lopen ook wat pekingeenden rond, en af en toe schiet er een rat weg. Het erf is omheind met muren van opgestapelde zwarte brokken lava, zoals veel muurtjes hier. Na een tijdje kijken valt het op dat elk biggetje niks anders doet dan zich op elk mogelijke manier ergens te krabben of zich tegen iets aan te schuren, continu! Het blijkt dat de beesten schurft hebben, en waarschijnlijk nog meer kwaaltjes. De gebrekkige huisvesting (vochtig en windig) is doet hun gezondheid ook niet veel goed. De eigenaar legt uit dat hij al veel geld aan medicijnen heeft besteed om de schurft op te lossen, maar nog zonder resultaat. Dat vlees van die schurftbiggetjes volgepropt met medicijnen zal ook wel niet erg lekker smaken lijkt mij, maar ja dat zeg ik dan als vegetarier en dat kan ik natuurlijk niet helemaal inschatten. Wie weet smaken schurftwormpjes wel heel lekker, naar kip ofzo, het is immers wit vlees…Hmm, een lekker krokant fris geperforeerd biggehuidje met een kippesmaakje gemarineerd in een badje anti-biotica, wat kan het leven toch mooi zijn!

Na een kwartiertje hebben we genoeg gezien, taaien we maar af. Het varkensstalletje bevindt zich midden een woonwijk, en er hebben zich al heel wat locale kinderen verzameld, die nieuwschierig kijken wat die “wazungu” (blanken) en Mayaze op met haar mooie jurk en naaldhakjes hier nu toch weer tussen de lava en modder te zoeken hebben. Als we het erf verlaten komen ze op ons af, en Jannes schiet nog wat foto’s van ze wat ze fantastisch vinden..Ze bedelen ook om geld, en achter mijn rug om hoor ik ze in het frans smoezen dat ze denken dat we Frans zijn, nee toch.. Nederlands, en uiteindelijk wordt besloten dat we toch Belgisch zijn..Tja..Zaire was natuurlijk vroeger belgisch dus de meeste witneuzen die er rondliepen waren belgisch, alhoewel er tegenwoordig van alles en nogwat zit onder de vele UN-missies en internationale NGO’s.

Een beetje teleurgesteld en met modder onder onze schoenen en frisse varkensgeur in onze kleren verlaten we het erf en keren we huiswaarts, om ons klaar te maken voor een avondje uit.

Jannes, Annet en ik zijn het er wel over eens dat het beter lijkt als de beste man zijn project maar snel stop zet, want zijn kans op toekennig van fondsen en de huidige stand van zaken ziet er niet zo rooskleurig uit. Wat je hem wel moet nageven is dat hij in ieder geval initiatief heeft genomen om een project neer te zetten, jammer alleen van de lullige uitvoering. Veel initiatieven stranden naar mijn mening op het te licht nemen van planning en uitvoering, onderschatting van mogelijke problemen, en een gebrek aan een weldoordacht plan. Waarschijnlijk heeft hij gedacht, men neme een schuur, koopt voer en biggen, beetje voeren, en dan afzet vinden voor het vlees, beetje investeren en klaar. Maar ja veehouderij is ook een vak, en als je iets niet weet of mis doet, liggen ziekten en andere narigheid op de loer…Om van dit project nog wat te maken moet er heel wat verbeteren, en daar is weer tijd, moeite en geld voor nodig…en dat is nu waarschijnlijk al grotendeels verspild. Zo zie je maar weer, een goed begin is het halve werk…