Mount Meru

Een tijdje geleden ben ik bevriend geraakt met Matthijs, die voor Enza (EnkhuizerZaden), tijdelijk in Arusha is voor een komkommer veredelingsproject. Het leek ons tof om Mount Meru een keer van dichtbij te bekijken. Om naar de top te gaan en terug heb je ongeveer vier dagen nodig. We hebben alleen het weekend, omdat ik de week erop een training ga geven, en Matthijs daarna terug naar Nederland gaat.We hoeven ook niet per se naar de top, omdat we vooral willen wandelen en mooie planten en dieren zien.
Matthijs is heel erg geintresseerd in verschillende planten en weet er veel van af. Ik ben ook best nieuwsgierig hoe de planten en ecosystemen en het landschap daar op die bergflanken er uit ziet. In Leeuwarden heb ik e.e.a. geleerd over planten, dus als semi-hobby-botanisten hebben we best lol! Verder is hij een echte West-fries en groot jiskefet-fan, dus nostalgie humor volop!

Mount Meru ligt in Arusha National Park, waar ik al eerder ben geweest (zie mijn eerdere verhaal en foto;s). We hebben een tour geregeld en gaan vrijdagavond heen, zondagmiddag terug. Terwijl ik nog vrijdagmiddag op kantoor werk, komt Sylla, mijn collega van het MDF kantoor in Vietnam kennis maken. Zij komt de week erop een cursus bij ons volgen. Als ze vraagt of ik nog tips heb om iets leuks te doen het weekend, bied ik aan dat ze eventueel mee de Meru op kan, als Matthijs het ook goed vind. We lunchen bij de Outpost lodge, vlakbij kantoor, waar Matthijs logeert. Het lijkt hem ook gezellig, en we regelen snel allemaal dingen zodat Sylla ook meekan.

In Afrika gaan veel dingen spontaan en weet je nooit wat er gebeurt!! Even hosselen en ritselen, en alles is mogelijk, soms makkelijk soms moeilijk! Om vijf uur worden we opgehaald en rijden we naar 't Park, omdat we daar s avonds in Momela lodgeslapen zodat we zaterdag vroeg op pad kunnen.

Het is de bedoeling dat we met z'n drieen in een huisje slapen, maar omdat een bed geen muskietennet heeft, mag Sylla naar een ander huisje, waar nog wel een bed met net is. Zodra Matthijs en ik de deur van ons huisje achter ons hebben dichtgedaan begint een oor- en neusverdovend kabaal en geuroffensief als we spontaan enorm beginnen te ruften. Het zal wel iets in het eten geweest zijn, lucht ofzo. We zijn blij dat Sylla er niet bij was, anders waren we vast 's-nachts ontploft, als we al t gas hadden moeten ophouden. We besluiten maar even naar buiten te gaan om een frisse neus te halen en van de mooie heldere sterrenhemel te genieten. We kletsen nog een hele tijd, en dan valt Matthijs in slaap, en terwijl hij snurkt, blijf ik wakker. Helaas dus weinig slaap voor mij, maar de volgende ochtend geeft het ontbijt en het vooruitzicht van de mooie tocht me goeie moed. Als we bij het ontbijt uit het raam kijken zien we een Maribu, een grote vogel met mooie glanzende veren maar een oerlelijke kop.

Na het ontbijt, laten we ons naar de park gate brengen om de benodigde gids en drager te regelen. Bij de gate blijkt dat we meer parkfees moeten betalen omdat het Meru gedeelte van het park weer apart berekend word, en een heleboel andere onduidelijke redenen. Alledrie kunnen we er geen wijs uit worden, en na wat onderhandelpogingen en gesputter hebben we nog steeds onze vraagtekens, maar we komen er niet onder uit. Waarschijnlijk waren we niet goed voorgelicht door de touroperator, maargoed, we gaan maar eens op weg.

Om tijd te sparen, laten we ons een stuk de berg oprijden, door het bos "Kitoto Forest". Het is supergroen, veel bomen en beekjes en op een gegeven moment komen we bij de "Arched Fig Tree". Dit is een enorme boom, de strangler fig, oftewel de wurgvijg, die parasiteert op andere bomen.Door de Masaai wordt deze boom heilig beschouwd. Deze boom is enorm oud en groot, en de boom waar deze boom origineel op heeft geparasiteerd is leeggezogen en verdwenen en heeft een gat achtergelaten in de vorm van een boog, waar we met de auto door heen kunnen rijden. Na nog een tijdje klimmen we langzaam uit het bos en bij Vieuwpoint Kitoto houdt de weg op en stappen we uit. Vanaf hier lopen we verder naar boven, met gids en drager. Voordat we verder gaan, eerst nog wat eten en genieten van het mooie uitzicht over Arusha National Park.
Met volle bepakking lopen we omhoog, en al snel zijn we flink aan het zweten vanwege de klim en de brandende zon. Onderweg komen we veel vogels en mooie planten tegen, waaronder de "red hot poker" met mooie bloemen, een locale brandnetelvariant en eerder al de "soda apple"een nachtschade-achtige (o.a. familie van aardappel, aubergine, paprika, peper etc.) waarvan de blaadjes worden gebruikt worden om pannen mee te wassen, omdat ze een soort zeep bevatten. Op een gegeven moment komen we op een vlakte, de Meru plain, met een soort steppebos, waar we tegen de steile bergwand van de Meru aankijken. Vanuit Arusha zie je de andere kant, die geleidelijk omhoog loopt, terwijl dit een kale massieve muur is die uit het niets omhoog reist.

Mount Meru is een niet-actieve vulkaan, en vroeger schijnt was ze nog hoger dan de Kilimanjaro, totdat de top bij een vulkaan uitbarsting er afbrak en weggeslagen werd.

Na een tijdje lopen op de Meru plain steken we een drooggevallen rivierbedding over, en slaan we weer rechtsaf weer wat meer het bos in, om uiteindelijk uit te komen op onze overnachtingsplek, de Miriakamba Hut op 2514 meter hoogte. We hadden gelezen dat het een simpele hut was, en geen kookgelegenheid, en dat we zelf kerosine (om op te koken) mee moesten nemen. Bij aankomst ziet het er allemaal goed uit, zelfs elektriciteit en stromend water, thee en koffie.
We drinken een thee leggen onze bagage in de hut, en gaan met de gids op weg naar Njeku vieuwpoint, een wandeling van een paar uur. Arusha National Park blijft verbazen, we komen door prachtige vlaktes met prachtig gekleurde sprinkhanen, en koele donkere bossen met bomen waar enorme plukken groene baardmos in hangt, we horen colobus apen, komen langs opgedroogde meertjes, en na klimmen komen we uiteindelijk bij het uitkijkpunt aan. Daar hebben we een prachtig uitzicht op de beboste hellingen, en dieper in het dal een waterval. Op de terugweg komen we niet ver van de hut nog een paar buffels tegen, die we voorzichtig ontwijken, omdat het bloedlinke beesten zijn. Vlakbij de hut komen we in een boom nog een troep zwart witte colobus apen tegen, supermooi met hun lange haren! Terug bij de hut zijn er al wat meer gasten aangekomen, en we eten nog wat. Tegen half zeven is het alweer donker, en we drinken nog wat thee en koffie, en zijn lekker aan het kletsen.

Op een gegeven moment eist de thee zijn tol, en moet ik toch maar eens naar de WC, die zich ergens achter de hut bevindt. Ik loop naar buiten, hoekje om, en loop in het pikdonkere en nauwe gangetje tussen twee gebouwtjes in. Ik zie helemaal niks, de grond is ongelijk, en ik weet niet eens precies waar de WC is. Om een valpartij te voorkomen, ga ik toch maar terug om even een lampje te halen. Gewapend met een lampje hervat ik mijn route voorzichtig, en als ik het nauwe steegje uitloop zie ik nog steeds weinig, en stapje voor stapje loop ik vooruit, graspolletjes en kuiltjes ontwijkend. Op een gegeven moment hoor ik een raar geluid, en als ik me omdraai, schijn ik recht in de ogen van een grote buffel, ongeveer 4 meter van mij vandaan! In een flits zie ik het beest bewegen, en ren als de sodemieter terug naar de hut. Ik heb geen zin heb in een botsing met dat bakbeest met horens, en die buffels hebben nogal een reputatie! Na een minuut of 5 ga ik toch maar weer richting met WC, en gelukkig is dat beest dan niet meer te zien. Het al snel bedtijd, en gelukkig is er nog een apart kamertje voor Matthijs, waar hij naar hartelust kan snurken. s'Nachts moet ik een keertje naar de WC, en Sylla ook en als we naar buiten gaan is de hut bijna omsingeld door grazende buffels, maar gelukkig een meter of 30 verderweg. Naast buffels zouden er ook nog heel goed olifanten in de buurt kunnen zijn, want overdag hadden we al hele hopen olifantenstront (DomboDumps) rondom de hutten gezien. We laten de WC dus links liggen en gaan omstebeurt naast de hut pissen, ondertussen al het wild in de gaten houdend. Daarna terug naar bed, en slapen maar.

De volgende ochtend staan we vroeg op, en hebben we een prachtig uitzicht : we kijken over de wolken heen uit op de Kilimanjaro; die omgeven is door een geel-roze lucht!
Na het ontbijt gaan we afdalen, zodat we s-middags nog een game-drive (met de auto rondrijden in het park) kunnen doen. Na 5 minuten afdalen verzwik ik mn enkel, maar er zit niks anders op om door te lopen. We lopen weer door bos en mooie vlaktes, en op een gegeven moment komen we zelfs weer een aantal giraffes tegen, die zich weinig van ons aantrekken. Ook zien we vele mooi gekleurde vogeltjes op het grasland, en enorme roofvogels in de lucht. Na een paar uur lopen, en bijna een kilometer lager komen we bij een mooi riviertje aan met palmbomen, en lopen we weer tussen de giraffen en buffels in de verte. Uiteindelijk belanden we bij een waterval, waar ik lekker met mijn voet in het koude water ga zitten. Heerlijk! We lopen terug naar de gate en daar stappen we in de jeep voor de gamedrive, de rest van de middag. We rijden weer zo'n beetje hetzelfde rondje als ik enkele weken eerder heb gedaan (zie Safari Arusha National Park), supermooi, weer veel beesten, en deze keer zien we ook in een van de meren een nijlpaard, en bij de Ngurdoto krater weer colobus apen, en een neushoornvogel die z'n nest in een boom heeft. Nadat we een vergeten lunch nog hebben afgerekend, rijden we terug naar Arusha waar we de dag besluiten met lekker avondeten in het New Arusha Hotel. Moe maar mooi kruip ik lekker in mijn bedje 'savonds! De week erop, zal druk worden met een training voor de boeg. Mzzl

PS, de foto's komen hopelijk binnenkort.