Alweer Gestalkt!

Ik ging naar OSOTWA, de milieu & ontwikkelingsorganisatie bezoeken om te kijken of ik er als vrijwilliger kan werken. Hun kantoor is in Ngaramtoni, een Masaai dorp, ongeveer 8km buiten Arusha, richting Nairobi (Kenya). Om er te komen neem je een dala-dala (zo’n volgepropt minibusje), en wel eentje met een gele streep.

Na veel gezoek kom ik in het juiste busje terecht, maar om te checken of deze wel naar Ngaramtoni toe gaat, en er niet net vandaan komt, vraag ik het aan het meisje naast me. FOUT!!! O, o, o, het begin van het einde is zoek. In gebrekkig engels probeert ze me van alles te vertellen, maar ik word er niet veel wijzer van behalve dat ze in Arusha op n kantoor werkt, en in Dar es Salaam studeert en bla bla. Na een half uurtje geeft ze me zelfs een armband, die ik weiger, maar ik ontkom er niet aan, ik moet en zou em omdoen. Gelukkig is het geen lelijke. Ze is op weg naar haar kantoor omdat ze iets vergeten is, en vraagt me of ik haar kantoor wil zien. Eehhh nee, want ik ben op weg naar een belangrijke afspraak.. Ze wil wel mn telefoon nummer hebben, en ik ben zo onvergefelijk dom om het te geven. STOM! Niet meer doen! Te laat…

Na een half uurtje wijst ze uit het raam, kijk dat is mijn kantoor, daar werk ik…en de bus hobbelt en schudt vrolijk verder. Ze gaat er niet uit ?? Raarr..Als ik vraag of ze niet er uit moet dan zegt ze dat ze heft besloten naar Ngaramtoni te gaan omdat het markt is vandaag, enzo. Hmm..ik maak haar nog maar eens voor de tweede keer duidelijk dat ik een belangrijke afspraak heb, dus dat ik daar heen moet. Ik begin al nattigheid te voelen

In Ngaramtoni aangekomen loopt ze met me mee naar “New Sahara Café” de bar, waar Tim me ophaalt. Hij weet van niks en denkt dat t een vriendin is, en biedt haar een drankje aan. Dan vertel ik haar (Secy heet ze), dat we daarna toch echt naar kantoor gaan om dingen te spreken, dus veel plezier op de markt enzo…en ik heb het volgens mij toch wel min of meer duidelijk gemaakt dat onze wegen hier scheiden..

Vervolgens nodigt Tim haar ook uit om OSOTWA te bezichtigen, en er valt toch niks meer tegen te doen. De vergadering is heel informeel, maar ik voel me wel een beetje ongemakkelijk met Secy erbij. Er lopen in Tanzania nogal wat blanken rond, meestal wat ouder, die een jong, mooi lokaal meisje hebben, en daar wil ik liever niet mee geassocieerd worden. Maar ja…

Het gesprek verloopt goed, en ze willen me graag hebben. Ze zijn pasgeleden begonnen om iets met afval management te gaan ondernemen, en ik pas dus mooi in het plaatje. Ik leg op luide toon uit dat mijn vriendinYuca uit Nederland binnenkort komt, (en kijk uitdrukkelijk naar Secy) en dat ik pas daarna eind Januari als vrijwilliger kan beginnen. Da’s allemaal prima, dus ik heb er echt veel zin in. We worden teruggebracht, lopen nog wat rond op de markt en gaan de dala dala in.

Eenmaal in Arusha, wil Secy iets afspreken, maar ik zeg haar dat dat niet gaat, al een hele leuke lieve vriendin heb, en dat ik het ook nog eens druk heb. Dus wie weet dat we elkaar ooit nog eens toevallig zien, en verder niks!

Dezelfde avond en volgende dag word ik 10X ge-SMS;t en 5 X gebeld, met nutteloze berichtjes, en als ik uitleg dat ze ermee moet stoppen, dat ik t niet wil en dat het toch niet gaat werken, vraagt ze me. Zal ik je Maandag dan weer bellen?
Nee!!! Aaah!! De week erop ontvang ik minder SMS, en probeert ze me toch weer te bellen, en nadat ik haar een boos SMS-je terug stuur, is het eindelijk opgehouden. Pff..Nooit meer een telefoonnummer geven dus..

P.S. Voor eerdere stalk avonturen, check het bericht “Dansen op de vulkaan”