Meserani Snake Park

Jawel, nog een achteraf December bericht!
Foto's komen hopelijk nog:

Het is weer weekend, en zaterdag 12 December ga ik met Belle (een cursiste) en haar man een dagtripje doen naar Meserani Snake Park, enkele tientallen kilometers buiten Arusha. Via de MDF cursussen heb ik al best veel leuke mensen ontmoet, ook veel van mijn leeftijd. Belle is Hongaars-Noors en werkt voor de internationale UN milieuorganisatie UNEP, in Nairobi, en we hebben al veel interessante gesprekken gehad.

We spreken af in de stad, eten wat en vinden na veel gedoe en chaos de juiste Dala-Dala die naar Monduli gaat, en ons af kan zetten bij Meserani. De Dala-Dala is weer eens overvol en we zitten helemaal opgevouwen in onmogelijke posities de rit uit. Na een klein uurtje komen we op de plaats van bestemming. Meserani Snake Park is een kruising tussen een museum, reptielendierentuin (mooi galgje woord) en een opvangcentrum voor slangen. Daarnaast is er nog een cultureel museum over de Masaai. We krijgen een gids mee en hij weet veel te vertellen over het park en de verschillende slangen. De slangen zitten bijna allemaal in een terrarium, en we zien diverse cobra's de black mamba, de boomslang, pofadders en boa's.
Verder hangen er ook nog krantenartikels inclusief foto's van enorme met hun buik opengesneden slangen die een heel mens opgevreten hebben. Ze hebben er ook nog diverse krokodillen, schildpadden, en een gewonde kerkuil die ze aan het oplappen zijn. In Oost Afrika zijn uilen niet erg geliefd omdat ze als "boodschapper van de dood"worden gezien.
Kortom, als er een uil ergens bij je in de boom land, weet je dat er iemand daar in de buurt gaat sterven. Hmm, klopt ook wel als je nagaat dat er elke 3 seconden iemand doodgaat en geobren word maargoed. Het Masaai museum is ook best interessant, en klein maar eigelijk wel goed en informatief. Zo leren we helaas dat de traditionele masaai nog steeds aan besnijdenis doet, bij mannen en vrouwen. De mannen verliezen hun voorhuid, de vrouwen hun hele klit met alle nare gevolgen van dien, inclusief het risico op fatale infecties, en bij geboorten het risico op doodbloeden etc. Het is officieel verboden, en wel op z'n retour maar word helaas toch nog vrij veel toegepast. Na het museum word ons nog de nodige spiegeltjes en kraaltjes aangeboden (ze pakken ons gewoon terug), maar daar hebben we een zin in.

De dala-dala terug is nog voller, en zwaar gekneusd komen we in Arusha aan. Op straat kopen we bij een stalletje een of andere vreemde vrucht, die erg lekker smaakt maar waarvan het vruchtvlees heel raar plakkerig is. Het lijkt wel kauwgum, en met geen mogelijkheid krijgen we het van onze lippen af, en lopen we dus lekker voor lul met onze mond compleet onder witte plakkerige smurrie. We besluiten een indisch eethuisje in te duiken om ons schoon te maken en wat te eten. Zelf met water krijgen we die troep niet van ons af, maar we eten wel een lekker pittige maaltijd. Uiteindelijk belanden we bij de "Greek Club" waar ik een paar dagen daarvoor met bijna alle Nederlandse en Belgische families sinterkaas heb gevierd.
Sinterklaas in Arusha! Jaja, echt waar, de Sint achterop een pick up truck, compleet met Nederlandse zwarte pieten. De lokale bevolking vond het maar een rare bedoening!

Afijn, we besluiten met een paar potjes pool en wat biertjes, en dat was dat!
Weer een mooi weekend in Arusha achter de rug.