Busrit Nairobi-Arusha

Het is tegen negen uur s'ochtends lokale tijd (uurtje later dan in Nederland).Een paar uur geleden ben ik geland op het vliegveld van Nairobi (zie vorig verhaal), eindelijk is de bus aangekomen die me over de Tanzaniaanse grens naar Arusha zal brengen.

Het busje is zo'n japanner waar een man of 15 in kan, met een enorm bagagerek bovenop, helemaal volgepakt met koffers, zakken meel, en rugzakken. Ik heb een ereplaatsje voorin, zodat ik eens even goed van het landschap ga genieten...We rijden niet alleen, want we worden vergezeld door een tweede busje, ook van Impala Tours. Na 15 minuutjes rijden, hebben we al een stop bij een wegrestaurantje, dus dan ga ik maar gelijk pissen, want de komende uren, weinig kans op sanitaire stops.

Als ik terugkom, zie ik dat mijn busje leeg is en dat ze alle bagage aan het overladen zijn op weer een ander busje..Eeeh..ja! Mijn busje gaat niet verder, dus dan moet ik maar in het derde busje, maar mijn bagage zit bovenop het andere busje..enne..dat zit me toch niet helemaal lekker.De chauffeurs zeggen dat ze samen naar Arusha gaan rijden. Jaja..
Maar ja zo'n 5 uur lange trip, daar kun je elkaar nog wel eens kwijtraken, en bovendien is mijn bestemming (Impala Hotel) niet de eindbestemming van de busjes. Ik zie al weer helemaal voor me dat bij aankomst de andere bus alweer doorgereden is, of dat iemand anders mijn spullen er af heeft gehaald...Maargoed, er was niks meer aan te doen, andere busje vol, dus vooral in de gaten houden in vertrouwen dat het goed komt. In het nieuwe busje heb ik ook weer een mooi plaatsje voorin..Lekker veel ramen, veel uitzicht...Hmm lekker veel ramen, veel zonlicht, hmm veel warmte...hmm ik voel me al snel als een stoofpeertje...

Gelukkig hangt er een rafelig gordijntje om de ergste zon buiten te houden. Langzaam rijden we door de buitenwijken van Nairobi, echt veel van Nairobi is er niet te zien.

Na een uur begint het landschap wijdser te worden, en zie je echt de grote uitgestrekte vlaktes met heuvels en bergen in de verte, behoorlijk dor en gelig, met hier en daar wat bomen, agaves, acacia’s en ander groen tuig. Langzamerhand zie je ook steeds meer Masaai op de weg, hun kale hoofden en knokige lichamen gewikkeld meestal felrood gekleurde doeken, op zwarte leren sandalen en altijd een stok in de hand, en soms zijn ze vergezeld van een kudde schapen of koeien, en een paar ezels. De komende uren passeren er honderden Masaai de revue, en tientallen kuddes, en alle Masaai kinderen zwaaien vrolijk naar de bus..Ja da’s dan wel leuk.. Uiteindelijk bij de grens aangekomen word ik bij het uitstappen belaagd door hordes Masaaivrouwen die me armbandjes en ander zelfgeknutselde kunststukjes willen verkopen..Wel mooi, maar ja..daar ga ik geen 8 maanden mee rondslepen...De chauffeur verzamelt van de Polen en wat Nederlanders uit het busje de paspoorten en geld (50 dollar p.p) en gooit het op een onderonsje (groepskorting ofzo) met de douaniers en steekt de rest weer lekker in zn zakkie.
Ach ja..

Het andere busje, met mijn bagage ben ik al enige tijd uit het oog verloren, maar bij de grens komen we em weer tegen, evenals twee dromedarissen en een struisvogel. Maar dan spurt ie er weer vandoor. Mijn chauffeur heeft tot nu toe goed gereden, maar begint steeds aggresiever te rijden, en steeds sneller...En ik zit voorin, dus ik ben in totaal 4 keer getuige van een bijna-dood-ervaring-, 3X van een aantal fietsers die we nog net weten te ontwijken, en 1x als we bijna van de weggeramd worden door een passerende vrachtwagen. Tja, ik zit voorin, dus als er wat gebeurt zal het ook wel goed mis zijn, dus weinig reden om me druk te maken eh? Vlak voor de aankomst in Arusha is het landschap nog steeds droog en door, maar het begint eindelijk groener te worden, met bananenplantages her en der, en mooie bomen met kleurrijke bloemen, en nog meer van de Agaves, van die rare cactus achtige struiken waar opeens een enorme paal met bloemen uitschiet..

De chauffeur gaat nog roekelozer rijden, maar uiteindelijk kwamen we dan toch aan in het Impala Hotel, waar ik dan opgehaald zou worden door Joseph de chauffeur van MDF...Zelfs het andere busje met mijn mijn bagage is er..dat valt dan weer mee...Nu Joseph nog...Na wat heen en weer gebel komt ie, en dan gaan we op weg naar kantoor om even kennis te maken en dan naar huizzzzzzzz....