Aankomst Arusha

Ha iedereen! Na mijn eerste weblogs veel leuke berichten gehad van iedereen! Bedankt ! Ik zal dus maar doorgaan met mijn avonturen te delen, en ga weer met terugwerkende kracht mijn verhalen opschrijven. Komt ie:

In de witte Toyota Landcruiser (grote 4x4) rijden we eerst naar het MDF-ESA kantoor, dat precies twee paar straten verderop ligt, aan een zijweg van de grote weg naar het centrum (Old Moshi Road). Het kantoor is op de eerste verdieping van Sopa Plaza, een vierkant glazen gebouw van 4 verdiepingen hoog, met een parkeerterrein bewaakt door wat rondlopende wachters. In het gebouw is namelijk ook de Barclays Bank gehuisvest, dus een extra bewaking kan geen kwaad.

Sowieso zijn de meeste grote prive huizen en bedrijven terreinen beschermd door wachters, soms professioneel, en soms is het ook werkverschaffing.. Onderaan het gebouw is er een werkende pinautomaat, altijd handig! Het grootste gedeelte van de mensen hier heeft geen bankrekening, maar krijgt hun loon gewoon aan het eind van de week contant uitbetaalt. Het kost namelijk klauwen vol met geld om uberhaupt een bankrekening te hebben, en bovendien is de service minimaal, weinig reden dus om je weinige geld bij de bank onder te brengen. Afijn, ik dwaal af...

Eenmaal op kantoor aangekomen maak ik kennis met twee overige aanwezige collega-trainers Tine (een Vlaamse) en Moniek (NL) en met Margreth, de secretaresse, een hele verlegen Tanzaniaanse. Het is een klein maar mooi kantoortje, lekker licht door alle ramen, en het allermooiste is toch wel het uitzicht op bloeiende struiken met rode en paarse bloemen, en in de verte de Mount Meru. Arusha ligt op bijna 1500 meter hoogte, en de prachtige Mount Meru domineert het uitzicht van het stadje.

Na wat gezellig geklets, stappen Joseph en ik weer in de jeep, en gaan we via de rotonde bij het Impala hotel de Njiro road op, welke ons naar de wijk Njiro brengt, waar Annet woont. Onderweg passeren we een soort openlucht tuincentrum; langs de kant van de weg zie je een zee van groen van verschillende planten in potten of met hun wortelkluiten in zakken. Veel planten wordendie in Europa ook wel als kamerplant verkocht worden, en het fleurt de verder droge en stoffige omgeving wel op. We rijden heuvel op, passeren de bierfabriek, een niet in gebruik zijnde spoorlijn, de General Tyres fabriek, en op een en soort terreintje met kleine winkeltjes bomen en een barretje naast elkaar. De wijk Njiro is eigenlijk oorspronkelijk een bedrijven/industrie terrein, maar die stelt nog niet zoveel voor, dus de huizenbouw heeft de wijk opgeslokt. Na bijna twintig minuten rijden, slaan we linksaf een zandweg op, de Radio Tanzania Road, en al hobbelend en schuddend rijden we over de zandweg, met achter ons een wolk van opgewaaid zand en stofereiken. Nadat een kilometer door elkaar geschud te zijn bereiken we het huis, en ik stop mijn vullingen weer in mijn kiezen. De bruine houten poort word geopend door twee wachters (Justo en Samuel)die ons hartelijk begroeten, evenals de twe honden. Als ik mijn spullen in het huis zet maak ik kennis met Adeline, de huishoudster/kok die me mijn kamer wijst. We lopen door het mooi en warm ingerichte huis, en ik zie heel veel hout, mooie afrikaanse beeldjes en andre kunst, mooie warme lampen. Mijn kamer is op de eerste verdieping, en er staat een tweepersoonsbed, met een klamboe (muskietennet) erboven, een tafeltje stoeltje en een mooie houten wandkast. Ik kijk uit op de voortuin en straatkant, en als ik mijn kamer uitloop kom ik in een soort open woonkamer waar de tv staat, en twee luie stoelen, maar ook een lange tafel als bureau. Grenzend aan de woonkamer is een balkon die uitkijkt op de grote achtertuin met in de verte weer Mount Meru. Supermooi uitzicht dus. Annet (mijn baas, de directrice van MDF-ESA) zal later op de avond terugkomen uit Goma, in DR Congo waar ze is voor werk en om Jannes haar man te bezoeken. Adeline gaat weg, en ik ben dus alleen thuis..en hondsmoe, dus ik plof op het bed neer en ga ff een tukkie doen. Een paar uur later komt Annet thuis, en we eten de heerlijke maaltijd die Adeline voor ons gekookt heeft en kletsen wat, en het is eigenlijk wel heel gezellig. Toch maar vroeg naar bed, want de rest van de week moet ik aan het werk, en moe maar mooi kruip ik onder mijn klamboe, begeleidt door het getsjirp van krekels en blaffende honden...