Edwin als Tourgids
Door: Edwin
21 Mei 2006 | Tanzania, Dodoma
Na een lange dag en korte nacht stond ik dan fris en fruitig voor McMoodies (het internetcafe waarvanuit ik de meeste van mijn verhalen en foto's de wereld in stuur).
Ik was niet alleen maar omringd door en kudde van maarliefst 18 stuks Americanen, waarvan de meeste studenten rond de 20.
De dagen ervoor had ik namelijk flink lopen lobbyen met Tara, Deborah en Hannah die voor het Global Service Corps (GSC) werken.
De "kids" waren net ruim n week in Tanzania wilde wel wat leuks doen in t weekend, en zoals de trouwe lezers weten heeft OSOTWA, de organisatie waarvoor ik werk, een "Cultural Tourism Programme". Samen met de nieuwe gidsen en de coordinator waren we flink bezig gewest om en leuk programma voor ze in elkaar te zetten en de boel te organiseren.
Mijn lobby was nogal succesvol, want ik heb ze allemaal kunnen strikken. Om 8:30 naar de eerste dala-dala stop gelopen en alle Wazungu (blanken) in het busje gepropt. Zowel de chauffeur als de studenten vonden het erg grappig zo'n busje vol met witneuzen. Zoals gewoonlijk werd het busje nog voller gepropt met locals en hing iedereen over elkaar heen, en hingen er drie man inclusief ondergetekende uit de deur.
Na een half uurtje rijden kwamen we aan in Ngaramtoni en werden we opgewacht door de drie gidsen. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ze naar een "Boma" geloodst (een Masaai hut), waar ze ontvangen werden door en traditionele dansgroep, speciale Masaai thee (chai-chai)dronken gemaakt van Basilicum-achtige kruiden. Vervolgens in de boma tussen de kalfjes en kippen kregen ze en lezing over de cultuur. Na weer en pokkeeind lopen in de bloedhete zon via verschillende dorpjes, door mais-en bananenwouden belandden we bij een traditional healer die uitleg gaf over zijn werkwijze en zelfs toegaf aids niet te kunnen genezen. Dat is toch wel heel wat, want veel mensen schrijven aids toe aan tovenarij en beheksing wat door allerlei rare praktijken geadviseerd door de medicijnman op te lossen zou zijn. Maar dit was dus en goeie...Vervolgens naar de grote vijgeboom gelopen. Een honderden jaren oude wurgvijg welke en heilige boom is voor traditionele Masaai. Zij geloven dat hun god er in woont en offeren vanalles en nog wat af en toe onder luid gezang. Er staat me ergens bij dat ik al eens eerder en heel relaas over deze parasitaire boom geschreven had, dus blijven tussen de berichten.
Mama Rose (mijn huismoeder) had bij het kantoor een enorm lekkere lunch gemaakt (ja ze gaat beter en beter koken). Als afsluiter werd iederen naar de markt en veemarkt gedirigeerd, want ook daar staat Ngaramtoni om bekend.
Al met al waren de Amerikanen erg blij, behalve de bijzonder zwaarlijvige want die vonden de ongeveer 15 km teveel lopen. Ik heb me in ieder geval prima vermaakt, ookal was het inmiddels al de 4de cultural toer die ik met OSOTWA deed, het was de eerste die ik zelf had helpen organiseren. NGaramtoni en omliggende dorpen is toch wel heel groot, want we hadden weer en hele andere route gelopen als elke vorige keer, dus goed voor mij orientatie. Genoeg..Weinig foto;s maar die moet je maar elders zoeken op mijn pagina...
Kwa heri (tot ziens)
Ik was niet alleen maar omringd door en kudde van maarliefst 18 stuks Americanen, waarvan de meeste studenten rond de 20.
De dagen ervoor had ik namelijk flink lopen lobbyen met Tara, Deborah en Hannah die voor het Global Service Corps (GSC) werken.
De "kids" waren net ruim n week in Tanzania wilde wel wat leuks doen in t weekend, en zoals de trouwe lezers weten heeft OSOTWA, de organisatie waarvoor ik werk, een "Cultural Tourism Programme". Samen met de nieuwe gidsen en de coordinator waren we flink bezig gewest om en leuk programma voor ze in elkaar te zetten en de boel te organiseren.
Mijn lobby was nogal succesvol, want ik heb ze allemaal kunnen strikken. Om 8:30 naar de eerste dala-dala stop gelopen en alle Wazungu (blanken) in het busje gepropt. Zowel de chauffeur als de studenten vonden het erg grappig zo'n busje vol met witneuzen. Zoals gewoonlijk werd het busje nog voller gepropt met locals en hing iedereen over elkaar heen, en hingen er drie man inclusief ondergetekende uit de deur.
Na een half uurtje rijden kwamen we aan in Ngaramtoni en werden we opgewacht door de drie gidsen. Om een lang verhaal kort te maken, we hebben ze naar een "Boma" geloodst (een Masaai hut), waar ze ontvangen werden door en traditionele dansgroep, speciale Masaai thee (chai-chai)dronken gemaakt van Basilicum-achtige kruiden. Vervolgens in de boma tussen de kalfjes en kippen kregen ze en lezing over de cultuur. Na weer en pokkeeind lopen in de bloedhete zon via verschillende dorpjes, door mais-en bananenwouden belandden we bij een traditional healer die uitleg gaf over zijn werkwijze en zelfs toegaf aids niet te kunnen genezen. Dat is toch wel heel wat, want veel mensen schrijven aids toe aan tovenarij en beheksing wat door allerlei rare praktijken geadviseerd door de medicijnman op te lossen zou zijn. Maar dit was dus en goeie...Vervolgens naar de grote vijgeboom gelopen. Een honderden jaren oude wurgvijg welke en heilige boom is voor traditionele Masaai. Zij geloven dat hun god er in woont en offeren vanalles en nog wat af en toe onder luid gezang. Er staat me ergens bij dat ik al eens eerder en heel relaas over deze parasitaire boom geschreven had, dus blijven tussen de berichten.
Mama Rose (mijn huismoeder) had bij het kantoor een enorm lekkere lunch gemaakt (ja ze gaat beter en beter koken). Als afsluiter werd iederen naar de markt en veemarkt gedirigeerd, want ook daar staat Ngaramtoni om bekend.
Al met al waren de Amerikanen erg blij, behalve de bijzonder zwaarlijvige want die vonden de ongeveer 15 km teveel lopen. Ik heb me in ieder geval prima vermaakt, ookal was het inmiddels al de 4de cultural toer die ik met OSOTWA deed, het was de eerste die ik zelf had helpen organiseren. NGaramtoni en omliggende dorpen is toch wel heel groot, want we hadden weer en hele andere route gelopen als elke vorige keer, dus goed voor mij orientatie. Genoeg..Weinig foto;s maar die moet je maar elders zoeken op mijn pagina...
Kwa heri (tot ziens)
-
30 Mei 2006 - 16:00
Lars:
fantastische foto van je Ed :D
-
02 Juni 2006 - 11:01
Mama Terpstra:
jambo meneer kaasschaaf, wat staat u er weer mooi bij op de foto! wanneer komt het vogende verhaaltje uit Ngaramtoni en omstreken? Ik hoop dat het nog goed gaat daar, zo zonder elektriciteit en dat je hard aan het werk bent, net als ik, aan het werk voor de verenigde republiek. Hoop dat je snel foto's gaat plaatsen, dan kan ik die van je "lenen", I just like them so much you know. Sasa, tot de volgende keer, kwa heri van Lotje -
03 Juni 2006 - 19:03
Pa En Ma:
Goed werk voor Osotwa, zullen ze blij mee zijn.
Gezien de enorme afstand, misschien handig om ook een minder lange tour aan te bieden. Om geen klandizie te verliezen.
Verhalen gaan n.l. snel.Mooie foto's sprekend!!! -
04 Juni 2006 - 00:22
Rene:
He ouwe dibbes, te ek dat je tours onganiseerd en dergelijke. Wou dat je dat hier ook kon doen al vind ik het do it your selve shit ook wel Grappig. Verder alvast een gezellige verjaardag toegewenst door heel het dorp Gracias a Dios in honduras.
Wees gegroet
-
08 Juni 2006 - 07:57
Marco & Odette:
Ha die Ed,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Dat het nieuwe jaar maar net zo avontuurlijk mag worden! Knuffels & groetjes -
08 Juni 2006 - 08:19
Lars:
Whahaha! ik wist het wel!! jij bent jarig vandaag...
Ik heb net een slagroomtaartje voor je op de post gedaan.
:D
-
12 Juni 2006 - 11:11
Matthijs En Margo:
Hoi Ed,
Gefeliciteerd met je verjaardag.
Wij hebben een appeltaartje opgestuurt.
-
12 Juni 2006 - 11:50
Matthijs:
Ha,Margo was me al voor maar en dus gefeliciteerddddddd met je verjaardag!Wat een HAAR op de foto... -
14 Juni 2006 - 18:38
T.vandenBroeke:
Dat had ik wel eens mee willen maken zwaarlijvige Amerkanen in de bloedhete zon. Vet cool. -
12 Juli 2006 - 18:54
Anoniemus:
Je lijkt op je vader joh!
Hahaha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
